دیشب توی خواب معقولتر بودم . انگار کمی آرامتر . صبح که بیدارشدم و فهمیدم که دنیای بیداری و واقعیت به آن تکّۀ کوچک و کوتاه ِ کابوس هم سرایت کرده برای چندساعتی گیج بودم. داشتم فکر میکردم حالا از خواب و ازبیداری حالا از اینهمه " زنده گی " به کجاپناه ببرم تابتوان در آن کمی مُرد ؟ آنقدر که برای بقیۀ زنده گی توان بلند شدن داشته باشی. خدایا مرز خواهش و التماس و غرزدن هایم در هم ریخته. قربانت خودت با خدایی هایت سوایشان کن.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت